poniedziałek, 14 grudnia 2009

Wstęp do LCP – umierać z godnością

Liverpool Care Pathway (LCP) to narzędzie przygotowane z myślą o pacjentach aktywnie umierających. Dokument stworzony został na Uniwersytecie w Liverpoolu w celu poprawy jakości opieki nad osobami umierającymi w ostatnich godzinach / dniach życia. Często w swojej pracy spotykamy pacjentów konających i nie jest to tylko domena oddziałów opieki paliatywnej. Często zastanawiamy się jaką opiekę zagwarantować, jakie działania podejmować – LCP jest gotowym zestawem narzędzi, które poprowadzi zespół terapeutyczny od momentu podjęcia decyzji o wdrożeniu LCP do opieki pośmiertnej. Wdrożenie LCP składa się z poszczególnych etapów:

1. Podjęcie decyzji przez zespół terapeutyczny


Na tym etapie lekarze wraz z pielęgniarkami zgodnie podejmują decyzję, że pacjent aktywnie umiera a leczenie pacjenta nie przyniesie wymiernych skutków (złe rokowanie, niska jakość życia). Aby wdrożyć LCP należy wykluczyć wszelkie odwracalne przyczyny ciężkiego stanu pacjenta jak np. zatrucie opioidami, niewydolność nerek, hyperkalcemia, infekcje. Jeśli stan pacjenta rozpoznany zostanie jako umieranie (przewiduje się, że zgon nastąpi w ciągu od kilku godzin do kilku dni) dezycję należy przedyskutować, jeśli to możliwe, z samym pacjentem lub jego najbliższą rodziną. Po uzyskaniu wymaganej zgody rodziny i przy zgodzie całego zespołu terapeutycznego możny przystąpić do następnego etapu.

1. Ocena potrzeb pacjenta i implementacja LCP


Ocenę potrzeb pacjenta przeprowadza lekarz wraz z pielęgniarką. Należy zagwarantować pacjentowi najwyższy standard opieki tak aby ostatnie chwile życia pacjent przeżył komfortowo, wolny od bólu czy innych symptomów. Ocenie podlegają:

  • Diagnoza (czy spełnia kryteria LCP) oraz podstawowe informacje o pacjencie;
  • Komunikacja – czy jest możliwa z pacjentem i rodziną, jakie środki należy podjąć w celu ułatwienia komunikacji (np. tłumacz), czy pacjent / rodzina zrozumieli na czym polega LCP, czy pacjent / rodzina są świadomi kondycji pacjenta, w jaki sposób rodzina życzy sobie komunikacji personelem i o jakich porach dnia;
  • Potrzeby duchowe – jakiego wyznania jest pacjent i jakie są jego obrzędy, czy jest możliwy kontakt z duchownym / kapelanem, jakie są potrzeby duchowe pacjenta po śmierci;
  • Leki – czy przepisane są w karcie zleceń leki przeciwbólowe, przeciwwymiotne, uspokajające. Należy rozważyć, czy podawać leki doraźnie czy w ciągłej infuzji;
  • Dotychczasowe działania należy zaprzestać: badań krwi, leczenia dożylnego, pomiaru parametrów życiowych, tlenoterapii oraz wszystich innych działań, które mogą powodować ból lub stres pacjenta. Należy również upewnić się, że personel jest poinformowany, o tym, że pacjent jest niereanimacyjny. W przypadku pacjentów z kardiowerterem defibrylatorem, należy skontaktować się z zespołem kardiologicznym w celu deaktywacji urządzenia;
  • Nawodnienie – należy ocenić nawodnienie pacjenta pamiętając, że zmniejszone zapotrzebowanie na płyny jest naturalnym procesem umierania, a suchość śluzówek w jamie ustnej nie zawsze jest wynikiem odwodnienia (u osób umierających są wynikiem oddychania i działania leków) dlatego higiena jamy ustnej i nawilżanie śluzówek jest bardziej istotne niż podawanie płynów dożylnie czy podskórnie. Jednak gdy zespół terapeutyczny zdecyduje, że pacjent jest odwodniony i w najlepszym jego interesie jest podanie płynów dożylnie lub podskórnie, należy taką decyzję udokumentować, pamiętając, że założenie kaniuli jest przyczyną bólu i stresu pacjenta.
  • Skóra – należy ocenić skórę, szczególnie w miejscach narażonych na powstanie odleżyn. Należy zapewnić pacjentowi materac przeciwodleżynowy. Regularna zmiana pozycji nie jest najważniejsza ponieważ może przyspażać bólu i powodować stres.
  • Rodzinę pacjenta – czy rozumie na czym polegać będzie opieka i jak będzie wyglądały najbliższe dni bliskiej im osoby. Należy udostępnić broszury.

2. Plan opieki


Po dokonanej ocenie i wdrożeniu potrzebnych działań, co 4 godz. należy sprawdzić czy pacjent:

  • jest wolny od bólu,
  • nie jest pobudzony,
  • nie ma zalegającej wydzieliny w drogach oddechowych utrudniających oddychanie,
  • nie ma nudności,
  • nie ma problemów z oddawaniem moczu (rekomendowany jest cewnik),
  • nie ma problemów z oddawaniem stolca,
  • nie ma innych problemów powodujących stress,
  • ma zapewniony komfort i bezpieczeństwo w czasie ciągłej infuzji,
  • jest odpowiednia nawodniony,
  • ma jamę ustną nawilżoną i czystą,
  • ma skórę pozbawioną odleżyn i czystą,
  • ma zapewnione godne warunki umierania (zasłony, parawan, osobny pokój?)
  • ma zaspokojone psychologiczne potrzeby,
Jeśli odpowiedź na któryś z tych punktów jest negatywna, należy opisać dlaczego dane potrzeby nie zostały zaspokojone oraz środki jaki zostały podjęte na porawe warunków i cel jaki został poprzez te środki osiągniety.

3. Ocena pacjenta


Po trzech dniach od rozpoczęcia LCP cały zespół terapeutyczny powinien ponownie się spotkać i przedyskutować, czy LCP powinno być kontynuowane. Z różnych przyczyn LCP może zostać w każdej chwili przerwane a aktywne leczenie rozpoczęte na nowo.

Więcej informacji można znaleźć na stronie:
http://www.mcpcil.org.uk/liverpool-care-pathway/index.htm



LCP w swojej formie na pierwszy rzut oka jest kontrowersyjne. Pozbawia się człowieka odpowiedniego nawilżenia, przestaje się leczyć i czeka na śmierć. Celem tego narzędzia jest przede wszystkim zapewnienie komfortu. Wielu pacjentów w ostatnich chwilach swojej chory chciałoby byc pozostawionym w spokoju a nie ciągle kłutym, poddawanym stresującym zabiegom i badaniom. Jednak podjęcie zbyt pochopnej decyzji przez zespół terapeutyczny może okazać się tragiczny w skutkach.



Postaram się zaprezentować w najbliższych dniach jak wygląda w praktyce dokumentacja LCP i jak się z taką dokumentacją pracuje.

środa, 2 grudnia 2009

Reanimowć czy nie

Często pielęgniarki i lekarze pracujący w Polsce mają dylemat czy danego pacjenta należy reanimować w razie nagłego zatrzymania krązenia czy też, z różnych wzgledów medycznych, pozwolić osobie odejść w spokoju. Tu, w Wielkiej Brytanii, kwestia ta jest rozwiązana formalnie. Każdy pacjent codziennie oceniany jest podczas obchodu. Zespół terapeutyczny bierze pod uwagę zdanie pacjenta (jeśli ten jest w stanie swoją wolę wyrazić) lub rodziny oraz kondycję medyczną oraz rokowanie. Jeśli zespół terapeutyczny uważa, że dana osoba nie powinna być reanimowana podpisuje się formularz DNAR (Do Not Attempt Resuscitatation - Nie podejmować reanimować). Formularz taki musi byc podpisany przez starszego lekarza oraz zawierać uzasadnienie decyzji. Na formularzu również musi widnieć imię i nazwisko pielęgniarki, która została poinformowana o decyzji o nieranimacji. Pielęgniarki przekazują sobie w trakcie raportu status reanimacyjny każdego pacjenta. Kopia DNAR wysyłana jest do zespołu reanimacyjnego. Jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do formularza, zespół reanimacyjny zaleca podjąć reanimację.


Pełny formularz (kliknij aby powiększyć)










W pierwszej części formularza widnieją dane pacjenta:
Imię i Nazwisko
Data urodzenia
Numer szpitalny

oraz szpital i oddział, na którym podpisano formularz, czy decyzja została podjęta po raz pierwszy i czy pacjent ma status "nie reanimować" w środowisku.




Lekarz wypełniający DNAR powinien wpisać datę weryfikacji, może to być dowolna data. Pominięcie daty rewizji jest również możliwe, w tym jednak przypadku należy uzasadnić dlaczego, np. pacjent pod opieką paliatywną:



Następna część formularza to uzasadnienie decyzji



3 część to dane lekarza ZATWIERDZAJĄCEGO decyzję. Jeśli decyzji nie zatwierdza bezpośrednio ordynator, musi on być powiadomiony w ciągu 72 godzin. Decyzję może zatwierdzić jedynie starszy lekarz lub bezpośrednio ordynator.

4 część to miejsce na informację jaki problemy napotkano podejmując decyzję. np. pacjent zdezorientowany, nie mający władzy decydowania o sobie lub niedostępna rodzina itp. Może to pomóc w późniejszym przeprowadzeniu weryfikacji.

5 część to informacja czy decyzja o nieranimacji została przedyskutowana z pacjentem i rodziną (jeśli pacjent wyrazi na to zgodę). Decyzja nie musi być podjęta za zgodą pacjenta i / lub rodziny w niektórych przypadkach, szczególnie gdy podejmowana jest w nocy lub gdy pacjent jest zdezorientowany, współpraca z rodziną jest niemożliwa itp.

6 część to potwierdzenie, że personel pielęgniarski został niezwłocznie poinformowany o decyzji.

7 część to dane osobowe WYPEŁNIAJĄCEGO formularz (może to być każdy profesjonalista medyczny)